حکایت آخرین ملکه فرانسه با گرسنگان

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

حکایت آخرین ملکه فرانسه با گرسنگان

ماری آنتوانت، آخرین ملکه فرانسه، بـه گرسنگانی کـه گفته بودند نان نداریم بخوریم، گفته بود بـه جایش کیک بخورید!
بـه همین سادگی.

 

بـه این فکر میکنم کـه چه چیزی ماری آنتوانت را نفرت‌انگیز میکند؟

ماری آنتوانت اگر سکوت کڔده بود انقدر رسوا نمی‌شد. او اگر حتی بی‌تفاوت از کنار گرسنگی مردم می‌گذشت انقدر زشت و کریه نمی‌بود.
ماری آنتوانت جایی اسـت عقب‌تر از بی‌تفاوتی. او درکی از رنج دیگری ندارد.

نادان اسـت اما نادانی بـه تنهایی این اندازه زشت نیست. آنچه وی را کریه‌تر میکند خودخواهی عمیق اوست.
همین اسـت کـه نادانی باعث سکوتش نمی شود.

او بدون این کـه رنج دیگری را فهمیده باشد راه‌حلی ابلهانه ارائه میکند. راه‌حلی کـه نه تنها دردی دوا نمی کند بلکه از این رو کـه ریشه‌ي رنج دیگری را بـه رسمیت نمی‌شناسد بر زخم او نمک می‌پاشد.

ماری آنتوانت ترکیب نادانی و خودخواهی اسـت.

ترکیبی کـه هر جا شکل بگیرد دیگران را عمیقا می‌رنجاند.