BathaM ارسال شده در 18 مهر، 2021 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 مهر، 2021 (ویرایش شده) دل وقتی آغشته به یاد کسی شد، دیگر تمنایش تمامی ندارد. وقتی نرسیدن و نشدن، حاکم بر سرنوشت رابطه می‌شوند، جای خالی آن دیگری را حسرت پر می‌کند. زن و مرد هر یک به نوبهٔ خود راوی سفرِ حسرت می‌شوند. مرد جایی برای زن می‌نویسد: "نمی‌خواهم از تو بنویسم، قلم به دست می‌گیرم تا برای روزنامه مقاله‌ای بنویسم امّا کلمات به نامه‌ای برای تو تبدیل می‌شوند". و این هیهات حسرت است در سپهرِ جان. ویرایش شده 18 مهر، 2021 توسط BathaM 1 نقل قول لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر تنظیمات بیشتر اشتراک گذاری ...
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .