بازتاب مهربانی (مهر دلدار)

[BathaM]

 هر اندازه هم که بدانی آنکه هنوز دوست می‌داری به تو بی‌اعتناست، باز می‌پنداری که درباره‌ات اندیشه‌هایی (ولو در زمینه بی‌اعتنایی) و نیز قصد نشان دادن آنها را، در سر می‌پروراند.

هنگام دلدادگی عشق بزرگتر از آن است که بتوان همه‌اش را در درون خود گنجانید؛ به سوی دلدار پرتو می‌افشاند، در درون او به سطحی میرسد که آن را می‌ایستانَد، وادارش می‌کند که به نقطه آغاز برگردد، و ما همین بازتاب مهربانی خودمان را مهر دلدار می‌نامیم و بیش از هنگام تابیدنش شیفته‌اش می‌شویم، چون نمیدانیم که از خود ما به ما برمی‌گردد.