پاگرد...

[BathaM]

وقتي كسي از بين دو نفر حذف مي شود، هر دو به نوعي متروك مي شوند، خالي از آن ديگري...
چيزهايي در آنها مي ماند و چيز هاي ديگري، جاي قبلي ها را مي گيرد!
يكجور متلاشي شدن، گاهي تميز و چيده شده و گاهي پر از ترك و ريزش...
از همه بدتر بساطيست كه ديگر پهن نيست، اما جايش مانده!
متروك شدن براي خانه هاي اصيل نيست، براي آدم هاي اصيل هم پيش مي آيد، گاه خواسته و گاه ناخواسته!
ترك شدگي عجيب است!
از جانب هركس، هرجا، هر وقت...
خانه اي را تصور كنيد كه در اصلي ترين خيابان اين شهر سالهاست ترك شده، سالن پذيرايي، ميز ناهارخوري، آشپزخانه، اتاق خواب، روشويي، پاگرد!
آدمهاي متروك از خانه هاي متروك غمبارترند. 
پاگرد، جايي كه آخرين ديدار را تجربه كرد...

 

[mahi.goli]

وقتی رابطه تَمام میشود بزرگترین دردِ آدمی این است که درگیر میشود! آیا آن طرف هم در تمامِ این روزها، ماه‌ها، سال‌ها به آن روزهایِ خوب فکر میکند؟ آیا او هم در حجمِ وسیعِ خاطرات غرق میشود؟ آیا او هم آهنگ‌هایِ هَمیشگی را گوش می‌دَهد یا نه دیگر طبع‌َش تغییر کرده؟ آیا او هم شماره تلِفن مرا از حِفظ است یا نه؟ آیا هنوز هم فِلان جا که میرود یادِ من می‌اُفتد؟ آیا او هَم بایِگانی عکس‌هایِ قدیمی دارد یا که نه؟ آیا آیا آیا آیا آیا ..

این سوالات است که مثل خورِه روح آدمی را میجوَد و بعد آدمی دیگر آدمِ سابق نمیشود؛ آدم سابق نمیشود..

 

"پویان اوحدی"

 

[mahi.goli]

و آدم هیچگاه معنای سکوت را به درستی نخواهد دانست،

که بعضی سکوت‌ها برای شکستن هستند و بعضی دیگر برای ابدی بودنش،

و آدم هیچ وقت دقیقا نمیتواند مطمئن باشد که سکوتش برای دوری بوده است یا تنها از سر اینکه ببیند که سکوتش را میشکنی یا نه.