دوران سلطنت داريوش کبير

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

کوروش و داريوش بزرگ ترين پادشاهان هخامنشي و حتي مي توان گفت بزرگ ترين پادشاهان ايران در طول تاريخ بودند. زماني که داريوش به پادشاهي رسيد مخالفان بسياري داشت او جنگ هاي متعددي با مخالفان خود انجام داد و همه آنها را سرکوب نمود. حتي حاکمي را که کمبوجيه از طرف خود براي مصر تعيين کرده بود برعليه داريوش دست به شورش زد ، به همين خاطر داريوش بزرگ به مصر حمله کرد و حاکم آن را کشت و دوباره مصر تحت فرمان حکومت مرکزي ايران درآمد. داريوش در کتيبه بيستون که برديواره کوه کنده شده و هنوز هم پابرجا است ، به خط ميخي چگونگي تمام اين جنگ ها و پيروزي هاي خود را نوشته است.
داريوش پس از تصرف دوباره مصر دستور داد تا با کانال درياي سرخ را به درياي مديترانه متصل کنند تا کشتي هاي ايراني آسوده تر به قسمت هاي مختلف مصر دسترسي داشته باشند. اين يکي ازعجيب ترين کارهايي بود که در دنياي آن روز انجام شده بود ، به دستور داريوش بزرگ کتيبه اي سنگي در کنار اين کانال نصب کرده بودند که چگونگي کندن کانال بر روي آن نوشته شده بود. بعدها اين کتيبه به زير خاک رفت. زماني که فرانسوي ها کانال سوئز را به شکل امروزي آن مي کندند اين کتيبه را از زير خاک درآوردند و درحال حاضر در يکي از موزه هاي فرانسه نگهداري مي شود.
اما کار اصلي داريوش که باعث شهرت او درجهان شد به خاطر جنگ هايش نبود ، بلکه مربوط به چگونگي کشورداريش بود. داريوش بزرگ کشوري را اداره مي کرد که بزرگترين کشور جهان آن روز بود! و تا آن زمان کشوري به آن بزرگي درجهان وجود نداشت! مسلماً اداره چنين کشوري که امروزه به 15 کشور تبديل شده است دردنياي آن روز کاري بسيــار سخت و غير ممکن به نظر مي رسيد. اما داريوش کبير اين کار را ممکن ساخت. بسياري ازکارهايي که داريوش در زمينه کشورداري انجام داد ، اختراع خودش بود و تا آن زمان درجهان سابقه نداشت و بعدها تمام کشورهاي جهان نحوه کشورداري را از او و ايرانيان ياد گرفتند ، به همين خاطر تمدن ايران در زمان هخامنشيان تمدن برتر جهان بود و تمام جهانيان بسياري از امور را از ايران تقليد مي کردند.
داريوش بزرگ براي اداره بهتر کشور ، آن را به استان هاي مختلف تقسيم کرد و براي هر استان يک شهربان(استاندار)انتخاب کرد(همانند کوروش بزرگ). آنگاه تمام استانها را با جاده به هم متصل کرده و به فاصله يک روز پياده روي در جاده ها مسافرخانه درست کرد. او دستور داد در داخل هر مسافرخانه سربازي با خانواده اش زندگي کند. اسبي تندرو هم دراختيار آن سرباز بود. هرگاه در گوشه اي ازکشور اتفاق مهمي مي افتاد ، استاندار آن و يا ماموران مخفي داريوش خبر را به يک سوار کار مي دادند و او بدون لحظه اي درنگ خود را به اولين مسافرخانه مي رساند، در حالي که خودش و اسبش به شدت خسته بودند نامه را به سربازي مي دادند که درآن مسافرخانه زندگي مي کرد. او نامه را گرفته و برروي اسب خود مي پريد و با سرعت خود را به مسافرخانه بعدي مي رساند به اين ترتيب نامه که مي بايد طي چند ماه به دست داريوش برسد ظرف چند هفته به دستش مي رسيد! و داريوش کبير از گوشه کنار کشور باخبر مي شد.
بعدها بسياري از کشورها اين کار داريوش را تقليد کردند. در زمان داريوش به آن سازماني که نامه ها را حمل مي کرد "بريد" و به کساني که نامه راحمل مي کردند "چاپار" و به آن مسافرخانه ها ، "چاپارخانه" مي گفتند.
به دستور داريوش کبير درشهري به اسم "پارسه" بزرگترين کاخ هخامنشيان يعني "تخت جمشيد" ساخته مي شود. درساخت اين کاخ هزاران معمار هنرمند و کارگر ، کار مي کردند. اما به گواهي تاريخ هيچ برده اي در آنجا کار نکرد و همه کساني که درآنجا کار مي کردند حقوق مي گرفتند. هخامنشيان علاوه بر "تخت جمشيد" دو پايتخت ديگر هم داشتند ، به اسم شوش که زمستان ها و اکباتان که تابستان ها از آن استفاده مي کردند.