فریدون مشیری

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

فریدون مشیری شاعر معاصر ایرانی که به تعبیر یکی از تحلیلگران آثارش شاعری است نازک اندیش، لطیف‌الطبع، روحی دارد سخت لطیف که حتّی نمی‌تواند در برابر پژمرده‌شدن یک شاخة گل، بی‌تفاوت‌باشد. رخسار رنجور کودکی بیمار، دلش را سخت آزرده‌می‌سازد. حتّی پرندة نغمه‌خوان را نمی‌تواند محبوس و محصور ببیند و خیلی از این صحنه‌ها و تصاویر این گونه او را غصه‌دار می‌سازد ، از محبوب ترین شاعران معاصر ایران است که شعر کوچه اش با مطلع بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم یکی از محبوب‌ترین شعرهای عاشقانه ادبیات ایرانی است.

آثار و کتاب ها: تشنه طوفان، گناه دریا، نایافته،ابر، ابر و کوچه، بهار را باور کن، پرواز با خورشید، از خاموشی، مروارید مهر، سه دفتر، از دیار آشتی، لحظ ها و احساس، آواز آن پرنده غمگین،تا صبح تابناک اهورایی

نمونه شعر

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم،نمی دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره گیهانیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت

درد بی درمان شنیدی؟

حال من یعنی همین!

بی تو بودن، درد دارد!

می زند من را زمین

می زند بی تو مرا،

این خاطراتت روز و شب

درد پیگیر من است،

صعب العلاج یعنی همین!