سوادِ رابطه(٣)...

[mahi.goli]

و انگار که خط سرخ باریکی هست میان دلبستگی و وابستگی .

دلبسته‌ بودن ، عیش مدام است ، تضمین سرخوشی است. که هرجای روز و روزگار یاد دلبرت بیفتی، لبخند گرمی بزنی و حال دلت بهتر شود ، فارغ از داشتن و نداشتنش. حتا اگر نخواهدت. حتا اگر اجازه خواستنش را نداشته باشی.

وابسته‌بودن اما واقعه خطرناکیست، آنقدر خطرناک که ممکن است ما را بکشاند به وادی بی‌حرمت شدن. که هر بی‌اعتنایی و بی‌تفاوتی و حتا توهین و تحقیری را تحمل کنیم، بس که دنیامان را گره زده‌ایم به بودن و نبودن یک نفر .

یادمان باشد دل‌بستن راه میانبری است به سمت آرامش. هر حسی که به کسی داریم و حالمان را خوب نمی‌کند، هرچه هست، دلبستگی نیست .... و باور کنیم اگر حالمان با خودمان خوب نباشد، هرگز با بودن و نبودن کس دیگری خوب نخواهدشد.

باید یاد بگیریم به عشق مومن باشیم، نه به نازنین‌های زندگیمان که نقش عاشق و معشوق را بازی می کنند ....

همین ./