زندگی نامه وفات فیاض لاهیجانی

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

عبد الرزاق فرزند علی معروف به فیاض لاهیجی از شعرا و علمای بزرگ دوره صوفیه است که در علم منطق و حکمت از کم نظیران روزگار خود به شمار می رفت . در حکمت از شاگردان ممتاز ملاصدرای شیرازی بود که بعدها دختر استاد را به زنی گرفت.

فیاض در انواع شعر طبع آزمائی کرده و نزدیک به دوازده به هزار بیت شعر سروده است.

آثار :

1. دیوان اشعار
2. شرح الهیا کل در علم حکمت
3. شوارق الالهام در حکمت
4. سرمایه ایمان
5. حدوث العالم
6. گوهر مراد – به نام شاه عباس دوم تالیف کرده است

فیاض در سال ۱۰۴۰ – ۱۰۷۲ هجری – در قم وفات یافت و همانجا به خاک سپرده شد.

جنون تکلیف کوه و دشت و صحرا می کند ما را اگر تن در دهم دیگر که پیدا میکند ما را

یک جهان بر هم زدم کز جمله بگزیدم ترا من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم ترا

قسمت ما زین چمن بار تعلق بود وبس سرو را نازم که آزاد آمد و آزاد رفت

نه غم بیگانگان دارم نه فکر دوستان تا تو در یاد منی عالم مرا از یاد رفت

کرا دماغ که از کوی یار بر خیزد نشسته ایم که ما غبار بر خیزد