زندگی نامه نزاری قهستانی

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

نزاری ملقب به سعدالدین معروف به حکیم نزاری قهستانی از گویندگان قوی دست سده هفتم هجری است که با سعدی معاصربوده است و گویا با سعدی دیدارها و مصاحبت ها کرده است

حکیم در سرودن اقسام شعر به ویژه غزل توانائی کامل داشته و همواره از سبک سعدی پیروی می کرده است و پس از مرگ وی حافظ و بسیاری از شعرای بزرگ شیوه او را دنبال کردند

نزاری شاعری آزاده و عاشق پیشه بود . بعضی تذکره نویسان او را اسماعیلی مذهب و برخی خلاف آن پنداشته اند. دولتشاه سمرقندی در تذکره خود گوید :

نزاری را بعضی موحد و عارف می دانند و بعضی از زمره اسمعیلیه می گویند . هر چند سخنان او بر شیوه می پرستی و آداب و مستی واقع شده اما معرف و حقایق نیز دارد و از حقیقت سخنان او معلوم میشود که مردی حکیم و صاحب تحقیق بوده و بدو اعتقاد بد بهتان است

آثار :

1. دیوان – مشتمل بر سی هزار بیت که اکنون آنچه باقی مانده کمتر از هشت هزار بیت است
2. دستور نامه – مثنوی، به شویه بوستان سعدی به نظم در آورده است
3. سفر نامه – مثنوی

 

نزاری در سال ۷۰۰ – ۷۲۱ هجری – در شهر بیرجند قهستان که زادگاهش بود روی در نقاب خاک کشید

 

بر عاشقی حرام بود عشق و عاشقی کو ترک هر دو کون نگیرد برای دوست

کردم ز عشق زیر و زبر خانمان دل تا هیچکس دگر ننشیند به جای دوست

خراب کرده چشمان پر خمار توام بهم بر آمده زلف تابدار توام

هزاربار اگر بفکنی و برداری همان نزاری بر گشته روزگار توام