پر میکشم از پنجره ی خواب تو تا تو هر شب من و دیدار،در این پنجره با تو

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

پر میکشم از پنجره ی خواب تو تا تو هر شب من و دیدار،در این پنجره با تو

پر میکشم از پنجره ی خواب تو تا تو هر شب من و دیدار،در این پنجره با تو

از خستگی روز همین خواب پر از راز کافیست مرا،ای همه خواسته ها تو

دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم من یکسره آتش،همه ذرات هوا تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم ای هرچه صدا،هرچه صدا،هرچه صدا-تو

آزادگی و شیفتگی مرز ندارد حتی شده ای از خودت آزاد و رها تو

یا مرگ و یا شعبده بازان سیاست؟ دیگر نه و هرگز نه،که یا مرگ که یا تو

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست یعنی همه جا-تو،همه جا-تو،


همه جا-تو
پاسخ بده ازاین همه مخلوق چرا من؟ تا شرح دهم،از همه ی خلق چرا تو؟