ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیــــم امید ز هر کــــس که بریدیم ، بریدیـــــم

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیــــم امید ز هر کــــس که بریدیم ، بریدیـــــم

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیــــم

امید ز هر کــــس که بریدیم ، بریدیـــــم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشـــــهٔ بامــــی که پریدیم ، پریدیم


رم دادن صید خــود از آغاز غلــــــــط بود

حالا که رمانـــــدی و رمیدیم ، رمیدیـــم


کوی تو که باغ ارم روضـــــــهٔ خلد است

انگـــــار که دیدیم ندیدیـــــم، ندیدیـــــم


سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن

گر میوهٔ یک باغ نچــــیدیم ، نچیـــــــدیم


سرتا به قــدم تیغ دعاییــــــم و تو غـافل

هان واقــــف دم باش رسیدیم، رسیدیم


وحشی سبب دوری و این قسم سخنها

آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم