به خیالش می خواست،

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

به خیالش می خواست،

دخترک خندید و

 

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
 

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق


و لب و دندان ِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم


و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !


هر دو را بغض ربود...


دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:


" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "


پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

 

" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "




سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !


عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !


جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،


همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

 

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت