او به تو خندید و تو نمی دانستی

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

او به تو خندید و تو نمی دانستی

او به تو خندید و تو نمی دانستی


این که او می داند


تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی


از پی ات تند دویدم


سیب را دست دخترکم من دیدم


غضب آلود نگاهت کردم


بر دلت بغض دوید


بغض ِ چشمت را دید


دل و دستش لرزید


سیب دندان زده از دست ِ دل افتاد به خاک

و در آن دم فهمیدم


آنچه تو دزدیدی سیب نبود


دل ِ دُردانه من بود که افتاد به خاک


ناگهان رفت و هنوز


سال هاست که در چشم من آرام آرام


هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان


می دهد آزارم


چهره زرد و حزین ِ دختر ِ من هر دم


می دهد دشنامم


کاش آنروز در آن باغ نبودم هرگز
 

مسعود قلیمرادی