غزلم زنده بمان قافیه هایت با من

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

غزلم زنده بمان قافیه هایت با من

غزلم زنده بمان قافیه هایت با من
پشتِ هم واژه بچین توی دهانم تا من


حک کنم روی تنت هرچه که دارم، از عشق
«دوستت دارم» و این را تو نوشتی یا من؟!


غزلم زار نزن چشمِ تو بیت الغزل است
نکند پیش کسی گریه کنی حتی من


بغلم کن که به هم ریخته ام، با من باش
هیچ کس را تو «ردیف»ش نکنی الّا «من»


یک کمی راه بیا، تا دلِ ««او»» راهی نیست
غزلم زنده بمان قافیه هایت.......