دنیا نگو که بر لب گور ایستادن است

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

دنیا نگو که بر لب گور ایستادن است

دنیا نگو که بر لب گور ایستادن است
بر پرتگاه رنج شعور ایستادن است


نای گریز و جای نشستن نمانده است
در بزم عمر شرط حضور ایستادن است


ما کودکیم و طاقچه ی عاشقی بلند
تنها امید ، روی غرور ایستادن است


در جبر عشق ، داعیه ی حفظ اختیار
با ظرف یخ کنار تنور ایستادن است


ای صخره ی شکسته ! گلایه نکن به موج
برخیز ! کار سنگ صبور ایستادن است


از دور زل بزن به رقیبت کنار او
گاهی تمام عشق به دور ایستادن است ..