نمیدانم چرا اما تــورا هـرجـا کـه مـی بینــم

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

نمیدانم چرا اما تــورا هـرجـا کـه مـی بینــم

نمیدانم چرا اما تــورا هـرجـا کـه مـی بینــم
کسی انگار می خواهد زمن تا با تو بنشینم


تن یخ کرده ، آتش را که می بیند چه می خواهد؟
همانی را که می خواهم ، تو را وقتی که می بینم


تــو تنهـا میتوانـی آخـرین درمـان من باشی
وبی شک دیگران بیهوده می جویند تسکینم


تو آن شعری که من جایی نمی خوانم که می ترسم
به جانت چشم زخم آید چو می گویند تحسینم


زبانم لال اگر روزی نباشی من چه خواهم کرد؟
چـه خواهـد رفت آیــا بـر من و دنیـای رنگینم؟


نبــاشی تـو اگـر نـابـاورانِ عشـق می بیننـد
که این من، این منِ آرام، در مردن به جز اینم!