غم دِی رفته و غم‌های بهار آمده است

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

غم دِی رفته و غم‌های بهار آمده است

غم دِی رفته و غم‌های بهار آمده است
اژدها رفته و با هیبت مار آمده است


خاک کردم غم دل را نفسی تازه کنم
بی‌خبر بودم از آن داغ به بار آمده است


آمدم دیدن شادیّ عمو‌نوروزی
که سرکوچه‌ی ما زار و نزار آمده است


عیدمان ماهی سرخی‌ست اسیرِ تُنگی
چه بلایی سر این ایل و تبار آمده است!؟


وطنم چهره برافروخته از پاییز است
سرخیِ سیب من از خون انار آمده است


باد پیچید به خود، گرد و غباری برخاست
ابلهان داد کشیدند سوار آمده است