خار خندید و به گل گفت سلام

[ŦŁФШ ΞTłHШ]

خار خندید و به گل گفت سلام

خار خندید و به گل گفت
سلامو جوابی نشنیدخار رنجید
ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت
گل چه زیبا شده بود
دست بی رحمی نزدیک آمد،گل سراسیمه ز وحشت افسرد
لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسیدخار با شبنمی از خواب پرید
گل صميمانه به او گفت سلام...
گل اگر خار نداشت
دل اگر بی غم بود
اگر از بهر كبوتر قفسی تنگ نبود،
زندگی،عشق،اسارت،قهر و آشتی،
همه بی معنا بود . . . .