گمشده ی زندگی من

[BathaM]

 

چند وقت پیش که یک طوفانِ سهمگین(نسبت به توانم) در زندگیم رخ داده بود، مدام در هر انسانی دنبال پناه و چاره می‌گشتم. از همه مشورت و کمک و راهنمایی میخواستم. پیش همه درد ودل می‌کردم و سوال می‌پرسیدم و همش دنبال گریزی بودم تا از اون طوفان عبور کنم و تأیید و دلداری دیگرانی رو بشنوم که شاید پیش خودشون می‌گفتن: اه بسه دیگه.‌
میخوام امشب بهت بگم رفیق، اگه توی این برهه ای و تنهایی و همه بهت پشت کردن، اگه از جانب همه طرد شدی و هرکسی به طریقی داره حالتو می‌گیره، شاید خدا توی زندگیت گم‌ شده باشه. شاید جای اونه که میون اون بَلبَشو خالیه. خدا برای هرکسی معنایی داره. منظور من دین و فلان و بیسار نیست. حرف من فقط یک کلمه‌ست: «خدا». نه بعلاوه ی چیزی نه منهای چیزی. من پیداش کردم و آرومم. پیداش کردم‌و الان هنوزم حرف می‌شنوم و له میشم ولی چون تکیه دادم بهش زیاد اذیت نمی‌شم. توی دلم نمی‌ذارم. یادم نمی‌مونه. میدونم ممکنه بعد از گفتنش اینجا فحش بخورم. اما گمشده‌ی زندگی من، بدون شک خدا بود.

# گمشده ی_زندگی_من

[BathaM]

همه‌مون یکی رو داریم که در موردش با خدا خـــیلی حرف زدیم!