پیشینه طراحی داخلی

[redpanel]

حرفه طراحی داخلی نتیجه پیشرفت جامعه و معماری پیچیده ای است که از پیشرفت فرآیندهای صنعتی حاصل شده­است. طراحی داخلی دارای پیشینه‌ طولانی است اما به عنوان یک تخصص مجزا با عنوان «طراحی داخلی» اخیراً مطرح شده‌است. کارشناسان بسیاری آغاز آن را مربوط به ‌اواسط قرن ۲۰ میلادی و مطرح شدن دکوراسیون داخلی به عنوان حرفه‌ای جدا از معماری می‌دانند.

در دهه ۱۹۴۰ عناوین «طراحی داخلی» و «طراح داخلی» توسط برخی افراد که یک سری خدمات در این زمینه ‌ارائه می‌دادند، عنوان شد. بعد از جنگ جهانی دوم، ادارات، هتل‌ها، فروشگاه‌ها و مدارس، همزمان با رونق اقتصادی کشورها، از لحاظ ساختار و ترکیبات فضایی، اهمیت زیادی یافتند. در گذشته معماران هندی به‌عنوان طراحان دکوراسیون داخلی کار می‌کردند. این مسئله به روشنی در کارهای ویشواکارما یکی از خدایان هندی‌‍‌ها قابل مشاهده است. هم‌چنین مجسمه‌های زیادی از قرن هفدهم که به‌عنوان بخشی از نما کاخ‌ها استفاده شده‌اند، خود گواه وجود این حرفه در هندوستان گذشته است. در مصر باستان در مقبره‌ها انباری وجود داشت که به‌عنوان مخزن نگه داری غذا استفاده می‌شد. با نگاهی به جزئیات بناهای مصر باستان از تهویه تا ستون‌ها، درب‌ها و پنجره‌ها می‌توان به اهمیت طراحی دکوراسیون داخلی در آن زمان پی ‌برد.

به طور کلی می‌توان دو دسته بندی عملکردی مسکونی و خدماتی را برای طراحی داخلی در نظر گرفت. امروزه همانطور که ساختمان‌ها و مصالح رفته‌رفته متنوع‌تر و آمیخته با تکنولوژی پیشرفته‌تر و قوانین و استاندارد‌های مورد نیاز می‌شوند، طراحی داخلی نیز در حال تخصصی‌تر شدن است.

در ایران نیز مروری بر خط اصلی معماری ایران در طول تاریخ نشان می‌دهد ایرانیان بخشی از هستی خود را در بنا و آثاری که می‌آفریدند، بر جای گذاشته‌اند. سنگ شیر همدان، دکان داود در سرپل ذهاب، دخمه صحنه در کرمانشاه، دخمه موسوم به طاق فرهاد در لرستان، دخمه ده نو اسحق وند نزدیک کرمانشاه از نمونه‌های این سبک هستند. نمونه‌هایی از خدمات معماران و مهندسانی ایرانی در کتاب «فارس نامه» ابن‌بلخی و «آثار عجم» فرصت شیرازی و «مرآت‌البلدان» و فارس‌نامه ناصری «حاج میرزا حسن فسایی» و سایر کتب قدیمی آمده است.