MASLOOB ارسال شده در 27 دی، 2020 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، 2020 نمیدونم فقط منم که احساس تنهایی میکنم یا بازم هستن کسایی که تنهان؟ نمیکم کسی دور و برم نیست چرا آدمای زیادی اطرافم هستن ولی با وجود بودن همه اونها بازم تنهام کنارمن باهاشون حرف میزنم ولی بازم تنهام. همیشه یه جور تلخی تو خودمم و با خودم تنهام شاید خیلی اوقات به حرفای بقیه کوش میدم ولی اگه ازم سوالی راجع به حرفی که میزدن بپرسن مطمعنا تو جوابشون میگم چی؟ شاید بهم بخندید ولی این روزا کلا این شکلی شدم شاید بگید افسردم، نمیدونم شایدم باشم........ حس میکنم هیچکس دوسم نداره ، حس میکنم همه زود ازم خسته و دل زده میشن ، تی حوصله شنیدن خرفامم ندارن یه جورایی وقتی حرف میزنم حس میکنم همه میخوان یه جوری بحث رو جمع کنن ،واسه همین تا این احساس بهم دست میده حرفم رو میخورم و دیگه ادامش نمیدم. دیگه اونقدر این کارو کردم حس میکنم حرف زدن داره از یادم میره. تپق زدن تو حرفام زیاد شده از تلفن زدن فراریم،بیشتر به مسنجرا پناه میبرم و با کسی کاری داشته باشم واسش پیام میذارم. راستش چند بار شده گوشی رو برداشتم کسی که پشت خط بوده با بچه اشتباهم گرفته صدام بچگونس یه جورایی ابهت نداره ، همه ساده فرضم میکنن خسته شدم از این دید بقیه بهم شایدم حق با اونا باشه ولی نباید اینطور باشه اید درستش کنم...... 2 نقل قول لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر تنظیمات بیشتر اشتراک گذاری ...
Maryam ارسال شده در 27 دی، 2020 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، 2020 سلام اگر اهل مطالعه هستین توصیه میکنم کتاب های (( النور کاملا خوب است )) نویسنده گیل هانیمن و کتاب (( همه بدون من زندگی میکنند ؟)) نویسنده میندی کالینگ را مطالعه کنید . این دو نویسنده از تجربیات شخصی خود در زمان تنهایی کتاب نوشته اند. 2 نقل قول لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر تنظیمات بیشتر اشتراک گذاری ...
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .