ورزش بند بازی..

[Maryam]

 

حرکات ورزشی بند بازی

 

عمل یا حرکت ورزشی بندبازی، ریسمان بازي، اکروباسی نوعی نمایش ورزشی است که فرد بر روی بند عملیات بدنی انجام دهد و هنرنمایی کند. بندباز براي حفظ تعادل خود روی بند معمولاً چوبی در دست میگیرد.

بندبازی یکی از پرهیجان ترین بازي ها و نمایش هایی است که از دیرباز مورد توجه اشخاص زيادي بوده است. بندبازی به این معنی است که بر روی یک طناب یا ریسمان با دشواری هایی که وجود دارد بتوانیم راه برویم. در موقع بند بازي هیچوقت نباید بر جایی غیر از طناب تکیه داشته باشیم. اندکی دشوار به نظر میرسد . بطور کامل هنوز مشخص نشده است که این بازي در چه زمانی و در کدامیک سرزمین رایج بوده است.

 

ولی برحسب ظاهر در زمانیکه امپراطوري روم در سال ۴۷۴ ميلادي سقوط کرد و در قرون وسطی تسلط کلیساها بر روی نهادهای حکومتی بیش تر شد، فیتز جرالد سابقه بندبازی در خاور دور را به قرن هشتم/ چهاردهم( شروع فرمان‌روايي سلسله مینگ در کشور چین) می رساند. بندبازان چینی با همراهی نوازندگان، که در نمایشهای چینی نقش مهمّی دارند، روی بند، رقصهای تند و سختی انجام می دادند.

 

 

 

کم ترین خطای نوازندگان می توانست پیامدهای ناگواری به بار آورد؛ برای این که هنرپیشگان که در فواصل کوتاه نیزه های بلندي را می چرخاندند و معلّق می زدند، دچار سرگیجه و سردرگمی می شدند. بندبازی، بازي و نمایش ورزشی بر روی ریسمان بصورت حرکات سخت و شگفت آور .

 

درست مشخص نیست که این بازي اولین بار در چه زمانی و در کدام سرزمین رایج شده، ولی ظاهراً در ترویج آن از دیرباز، بعنوان  پرطرفدارترین نمایش در نقاط گوناگون دنیا، جای گفت و گو نیست. بعد از سقوط امپراتوری روم در ۴۷۴ ميلادي و شروع قرون وسطی و تسلّط کلیسا بر نهادهای حکومتی و اخلاقی و منع شدن نمایشهای رومی که به متروک ماندن تماشاخانه ها انجامید، بندبازی من جمله نمایشهایی بود که، برخلاف خواست کلیسا و به دلیل پذیرش عامه، در خیابانها و میادین مردم را مشغول میکرد .

 

لحظات هیجان‌انگیز بندبازی

 

در بین سرزمینهای اسلامی، در آسیای صغیر، هم زمان با پادشاهی عثمانی، بندبازی ترویج بسیار یافت. در آن جا به بندبازان« جانباز» یا« پهلوان» و یا« رسن باز» می گفتند و سلاطین آل عثمان توجه شایانی به این نمایش نشان می دادند و اکثر اجتماعات و جشنهای آنان، بویژه جشنهای ختنه سوران شاهزادگان، با بندبازی همراه بود.

 

بندبازان روی طناب های کارهای شگفت انگیزی هم انجام می دادند که من جمله آن ها شلیک بر روی طناب، گاه با چشمان بسته بر روی طناب می دویدند و گاهی هم با موهای سرشان از طناب آویزان می شدند. قدیمترین اجرای این نمایش در قلمرو عثمانیان مربوط به سال ۸۶۱ میباشد . در قرن دوازدهم، این بازي از اهمیت بالایی بهره مند شد. در ایران کهن هم بندبازی ترویج داشت. قدیمی ترین داستان بندبازی در ایران کهن مربوط به( خسرو قبادان و ریدک وی) ميشود .